Jednocześnie ustawodawca przewidział podejmowanie interwencji medycznej bez zgody uprawnionego podmiotu, a nawet przy jego sprzeciwie

[3]. Mamy tu na myśli m.in. zastosowanie środków przymusu bezpośredniego. Zastosowanie przymusu bezpośredniego to wyjątek od zasady pełnej autonomii pacjenta [4]. Jest to niewątpliwie działanie stanowiące ograniczenie jego wolności. A zaznaczyć należy, że wolność człowieka podlega fundamentalnej ochronie przewidzianej w przepisach Konstytucji RP [5]. Nie jest to jednak ochrona bezwzględna. Jej ograniczenia mogą być ustanawiane w ustawie, gdy są ABT-263 supplier konieczne m.in. dla ochrony zdrowia albo wolności i praw innych osób (art. 31 Konstytucji RP). Czasem konieczne jest traktowanie środków przymusu bezpośredniego jako służących leczeniu chorego [6]. Jest to zawsze działanie kontrowersyjne, budzące wątpliwości nie tylko natury prawnej, ale także etycznej. Erastin in vivo Powstaje zatem pytanie, kiedy i po spełnieniu jakich przesłanek można w toku postępowania diagnostyczno-terapeutycznego środki te stosować u dzieci? Udzielenie odpowiedzi na to pytanie wymaga krótkiego przedstawienia

regulacji prawnych odnoszących się do stosowania środków przymusu bezpośredniego. Przy czym już na wstępie zaznaczyć należy, że formy przymusu bezpośredniego stosowane wobec małoletnich nie różnią się od stosowanych wobec osób dorosłych [7]. Przymus bezpośredni polega na zastosowaniu określonych środków fizycznych, technicznych lub chemicznych celem podporządkowania osoby, wobec której przymus jest stosowany z woli podmiotu uprawnionego do jego stosowania [8]. Od przymusu bezpośredniego odróżnić należy przymus pośredni. Przymus pośredni występuje wówczas, gdy przepis prawa zastrzega różne sankcje, np. karne bądź administracyjne, na wypadek odmowy zgody na zabieg medyczny [9].

Tytułem przykładu wskazać można środki przymusu pośredniego określone w art. 115 Kodeksu wykroczeń [10]. Jeżeli osoba sprawująca pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną, pomimo zastosowania środków egzekucji administracyjnej, nie poddaje jej określonemu obowiązkowemu szczepieniu ochronnemu, podlega karze grzywny do 1500 zł lub karze nagany. Ustawodawca, zgodnie z zasadą określoną w art. 31 Konstytucji RP, w aktach prawnych rangi ustawowej określa przesłanki stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz PRKACG ich rodzaj. Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego [11] w art. 18 przewiduje stosowanie przymusu bezpośredniego wobec osoby z zaburzeniami psychicznymi, przy wykonywaniu czynności przewidzianych w tej ustawie, wtedy gdy przepis do tego upoważnia albo zachowanie pacjenta odpowiada zachowaniom określonym w przepisach ustawy. W drugim przypadku przymus bezpośredni może być zastosowany, gdy pacjent podejmie działania, które zawierają w sobie rzeczywiste zagrożenie wywołania poważnych następstw [12]. Jednocześnie w ustawie określony został katalog środków przymusu bezpośredniego, który może być stosowany.